Οι λοιμώξεις του ανώτερου αναπνευστικού είναι πολύ συχνές στις γάτες, ιδιαίτερα στα γατάκια και στις γάτες καταφύγιο. Αυτές οι λοιμώξεις συνήθως ανταποκρίνονται καλά στη θεραπεία, αν και μερικές γάτες μπορεί να αρρωστήσουν αρκετά, με σοβαρές περιπτώσεις να γίνονται περιστασιακά πνευμονία.
Τι είναι η λοίμωξη του ανώτερου αναπνευστικού;
Ο όρος λοίμωξη του ανώτερου αναπνευστικού περιγράφει στην πραγματικότητα μια σύνθετη ποικιλία ασθενειών που μπορεί να εμφανιστούν μόνες ή σε συνδυασμό. Γενικά, όλες αυτές οι ασθένειες προκαλούν ένα παρόμοιο σύνολο συμπτωμάτων που επηρεάζουν κυρίως την ανώτερη αναπνευστική οδό (δηλαδή κυρίως τη μύτη και το λαιμό).
Συμπτώματα
Τα συμπτώματα των λοιμώξεων του ανώτερου αναπνευστικού στις γάτες μπορεί να ποικίλλουν σε βαρύτητα, αλλά συνήθως περιλαμβάνουν οποιοδήποτε ή όλα τα ακόλουθα:
- Πυρετός
- Ρινική έκκριση
- Φτάρνισμα
- Τρεχά μάτια
- Κόκκινα μάτια (επιπεφυκίτιδα)
- Στραβισμός
- Βήχας
- Βραχνή φωνή
- Πληγές στο στόμα και/ή στη μύτη
- Σάλια
- Φίμωμα
- Ταχεία αναπνοή
- Απώλεια όρεξης
- Λήθαργος
Αιτίες
Υπάρχουν πολλοί μικροοργανισμοί που προκαλούν λοιμώξεις του ανώτερου αναπνευστικού στις γάτες, αλλά οι συνήθεις ένοχοι είναι:
- Ο ερπητοϊός 1 της γάτας, που ονομάζεται επίσης ιός ρινοτραχειίτιδας
- Καλυκοϊός αιλουροειδών του οποίου υπάρχουν πολλά στελέχη
- Chlamydophila felis, ένα βακτήριο
- Mycoplasma spp, ένας τύπος βακτηρίων
Η πλειονότητα των περιπτώσεων οφείλεται σε ιογενείς λοιμώξεις με ερπητοϊό ή/και καλυκοϊό.
Παράγοντες κινδύνου
Τα γατάκια και οι γάτες καταφύγιο διατρέχουν υψηλό κίνδυνο. Οι λοιμώξεις του ανώτερου αναπνευστικού είναι πιο συχνές σε γάτες που έχουν τακτικά επαφή με άλλες γάτες όπου οι γάτες φιλοξενούνται μαζί σε μέρη όπως καταφύγια.
Οι μη εμβολιασμένες γάτες, οι γάτες που βρίσκονται υπό στρες και οι γάτες που είναι ανοσοκατασταλμένες λόγω καταστάσεων όπως ο ιός της λευχαιμίας των αιλουροειδών (felv) ή ο ιός της ανοσοανεπάρκειας των αιλουροειδών (FIV) διατρέχουν επίσης μεγαλύτερο κίνδυνο. Οι γάτες με επίπεδη όψη, όπως οι Πέρσες, φαίνονται ιδιαίτερα ευαίσθητες σε λοιμώξεις του ανώτερου αναπνευστικού.
Οι λοιμώξεις του ανώτερου αναπνευστικού μεταδίδονται μέσω του εκκρίματος από τη μύτη και τα μάτια, είτε με άμεση επαφή με μολυσμένες γάτες, μόλυνση από αεροζόλ είτε με επαφή με αντικείμενα όπως πιάτα ή κλινοσκεπάσματα που έχουν μολυνθεί με εκκρίσεις από μολυσμένες γάτες.
Διάγνωση
Η διάγνωση λοίμωξης του ανώτερου αναπνευστικού μπορεί συχνά να γίνει με βάση το ιστορικό και τα συμπτώματα. Μπορούν να γίνουν περαιτέρω διαγνωστικές εξετάσεις στις εκκρίσεις για τον εντοπισμό των οργανισμών που προκαλούν νόσο.
Θεραπεία
Για τις περισσότερες γάτες, η θεραπεία στοχεύει στη διαχείριση των συμπτωμάτων. Αν και οι περισσότερες περιπτώσεις προκαλούνται από ιούς, μπορεί να συνταγογραφηθούν αντιβιοτικά για την καταπολέμηση βακτηριακών λοιμώξεων που συχνά συμβαίνουν δευτερογενώς σε ιογενείς λοιμώξεις. Μπορεί επίσης να συνταγογραφηθεί μια οφθαλμική αλοιφή και μπορεί επίσης να συνταγογραφηθούν φάρμακα που βοηθούν στον έλεγχο της ρινικής συμφόρησης και των εκκρίσεων.
Πολλές λοιμώξεις του ανώτερου αναπνευστικού ο κτηνίατρός σας θα σας παρέχει θεραπείες για να κάνετε στο σπίτι, αλλά σε περιπτώσεις όπου οι γάτες δεν τρώνε ή πίνουν ή έχουν σοβαρές αναπνευστικές δυσκολίες, μπορεί να απαιτείται νοσηλεία. Μπορεί να χορηγηθούν ενδοφλέβια υγρά για την πρόληψη της αφυδάτωσης και μπορεί να χρησιμοποιηθεί οξυγονοθεραπεία εάν είναι απαραίτητο.
Οι περισσότερες περιπτώσεις υποχωρούν μέσα σε μια εβδομάδα έως 10 ημέρες, αν και μερικές φορές οι λοιμώξεις του ανώτερου αναπνευστικού θα παραμείνουν για μερικές εβδομάδες. Για περιπτώσεις που δεν ανταποκρίνονται στη συνήθη υποστηρικτική θεραπεία, μπορούν να δοκιμαστούν αντιιικά φάρμακα. Οι γάτες που υποφέρουν από παρατεταμένες ή επαναλαμβανόμενες κρίσεις αναπνευστικών λοιμώξεων θα πρέπει να ελέγχονται για FeLV και FIV ακόμη και αν το κατοικίδιο ζώο είχε προηγουμένως αρνηθεί.
Μόλις υποχωρήσουν τα συμπτώματα, οι γάτες που έχουν μολυνθεί με ερπητοϊό συνεχίζουν να φέρουν τον ιό για πάντα και μπορεί να παρουσιάζουν εξάρσεις από καιρό σε καιρό. Με τον ερπητοϊό, η λοίμωξη είναι συνήθως «ενεργή» μόνο μετά από περιόδους στρες και μπορεί να έχει υποτροπή (να εμφανίσει ξανά συμπτώματα).
Πρόληψη
Τα εμβόλια τόσο κατά του ιού του έρπη όσο και του καλυκοϊού αποτελούν μέρος του πρωτοκόλλου εμβολιασμού ρουτίνας που θα συστήσουν οι κτηνίατροι. Τις περισσότερες φορές χορηγούνται με ένεση και ο κτηνίατρός σας μπορεί να συζητήσει ποιο εμβόλιο θα χρησιμοποιήσει και ένα κατάλληλο πρόγραμμα εμβολιασμού για τη γάτα σας. Στα νεαρά γατάκια, τα εμβόλια δεν είναι πλήρως προστατευτικά μέχρι να δοθεί η πλήρης σειρά εμβολίων.
Η ελαχιστοποίηση του στρες, καθώς και η πρόληψη της επαφής με μολυσμένες γάτες, μπορεί επίσης να μειώσει τη συχνότητα εμφάνισης λοιμώξεων του ανώτερου αναπνευστικού.
Κατ 'οίκον φροντίδα
Οι γάτες πρέπει να παραμένουν ήσυχες και άνετες κατά τη διάρκεια μιας λοίμωξης του ανώτερου αναπνευστικού. Σκουπίστε προσεκτικά τις εκκρίσεις από τα μάτια και τη μύτη και χορηγήστε όλα τα φάρμακα όπως σας έχει συνταγογραφήσει ο κτηνίατρός σας. Ένας υγραντήρας μπορεί συχνά να βοηθήσει στη διαχείριση της συμφόρησης.
Επειδή οι γάτες μπορεί να χάσουν την αίσθηση της όσφρησης ή να έχουν επώδυνες πληγές στο στόμα τους, η όρεξή τους μπορεί να υποφέρει. Μπορείτε να δοκιμάσετε να ταΐσετε την αγαπημένη τους, εξαιρετικά νόστιμη κονσερβοποιημένη τροφή ή ακόμα και μια ειδική κτηνιατρική δίαιτα που παρέχει επιπλέον διατροφική υποστήριξη εάν η όρεξη της γάτας σας είναι μειωμένη. Ωστόσο, εάν η γάτα σας δεν φάει ή πιει καθόλου, συμβουλευτείτε τον κτηνίατρό σας.
Σε νοικοκυριά με πολλές γάτες, μιλήστε στον κτηνίατρό σας για τυχόν προφυλάξεις που πρέπει να λάβετε για να ελαχιστοποιήσετε τον κίνδυνο για άλλες ευπαθείς γάτες στο σπίτι, όπως η απομόνωση άρρωστων γατών ή η απολύμανση των μπολ τροφής και των κλινοσκεπασμάτων.
