Γνωστό και ως λεμφοσάρκωμα, το λέμφωμα είναι ένας κακοήθης καρκίνος των λεμφοκυττάρων, κύτταρα που μπορούν να βρεθούν σχεδόν σε κάθε όργανο του σώματος. Μέρος του λεμφικού συστήματος, τα λεμφοκύτταρα παίζουν σημαντικό ρόλο στο ανοσοποιητικό σύστημα. Δεν αποτελεί έκπληξη το γεγονός ότι το λέμφωμα είναι επίσης η πιο κοινή μορφή καρκίνου που εντοπίζεται στις γάτες, αντιπροσωπεύοντας το 33 τοις εκατό όλων των όγκων των αιλουροειδών.
Τύποι λεμφώματος αιλουροειδών
Δεδομένου ότι τα λεμφοκύτταρα βρίσκονται σχεδόν παντού στο σώμα, πολλά κύρια συστήματα του σώματος υπόκεινται σε λέμφωμα αιλουροειδών. Αυτό περιλαμβάνει τα:
- Πολυκεντρικό: Αυτός ο τύπος λεμφώματος, ο πιο συνηθισμένος στις γάτες, μπορεί να βρεθεί οπουδήποτε βρίσκονται οι λεμφαδένες, συμπεριλαμβανομένων κάτω από τη γνάθο, στη βουβωνική χώρα ή κάτω από την κορυφή του μπροστινού ποδιού. Επειδή αυτοί οι λεμφαδένες βρίσκονται κοντά στην επιφάνεια, τα εξογκώματα μπορεί να είναι εύκολα ορατά. Ορισμένες γάτες μπορεί να έχουν πολλαπλούς όγκους, εξ ου και ο χαρακτηρισμός "πολυκεντρικός". Είναι λιγότερο συχνή από τις άλλες μορφές λεμφώματος.
- Μεσοθωρακικό: Οι όγκοι του θύμου αδένα μπορεί να μεγαλώσουν πολύ, γεγονός που προκαλεί δυσκολία στην αναπνοή και βήχα. Εάν μεγαλώσει αρκετά ώστε να πιέσει τον οισοφάγο, μπορεί να προκαλέσει δυσκολία στην κατάποση. Οι όγκοι του θύμου αδένα είναι πιο συνηθισμένοι σε νεαρές γάτες - συνήθως δύο ετών ή νεότερες - και συνήθως επηρεάζουν τις γάτες Σιάμ και Ανατολής.
- Τροφικά: Οι όγκοι εμφανίζονται στη γαστρεντερική οδό, στην κοιλιά, στο συκώτι και στοχεύουν συνήθως σε μεγαλύτερες γάτες, που κυμαίνονται από 9 έως 13 ετών και άνω.
- Νεφρός: Το λέμφωμα αυτού του τύπου εμφανίζεται στα νεφρά και είναι η χειρότερη μορφή λεμφώματος που εμφανίζεται στις γάτες. Το μέσο ποσοστό επιβίωσης είναι μεταξύ τριών και έξι μηνών.
- Μοναχικός: Αυτή η φράση που αγγίζει τα πάντα περιλαμβάνει εκείνα τα σωματικά συστήματα που δεν περιλαμβάνονται στους παραπάνω τύπους λεμφώματος. Μπορεί να περιλαμβάνουν τη ρινική κοιλότητα (πιο συνηθισμένη), το δέρμα ή το κεντρικό νευρικό σύστημα.
Συμπτώματα λεμφώματος αιλουροειδών
Τα συμπτώματα του λεμφώματος της γάτας διαφέρουν μεταξύ των τύπων. Οι γάτες με μεσοθωρακικό λέμφωμα συνήθως εμφανίζουν αναπνοή με ανοιχτό στόμα, βήχα, απώλεια όρεξης και απώλεια βάρους. Τα ζώα με πεπτικό λέμφωμα συχνά δεν τρώνε, φαίνονται ληθαργικά και κάνουν εμετό ή έχουν δυσκοιλιότητα ή διάρροια. Καθώς καθαρίζετε το κιβώτιο απορριμμάτων, μπορεί να δείτε μαύρα ή πίσσα κόπρανα ή κόπρανα με αίμα μέσα τους.
Οι γάτες με πολυκεντρικό λέμφωμα συνήθως παρουσιάζουν διογκωμένους λεμφαδένες, απώλεια όρεξης, απώλεια βάρους, απώλεια βάρους ή κατάθλιψη, ενώ εκείνες με νεφρικό λέμφωμα αιλουροειδών εμφανίζουν επίσης απώλεια όρεξης αλλά και έμετο, αδυναμία και αυξημένη ούρηση και δίψα (γνωστά ως πολυουρία και πολυδιψία, αντίστοιχα). Η μονήρης μορφή του λεμφώματος θα εκδηλωθεί με διάφορους τρόπους, ανάλογα με το πού βρίσκεται.
Διάγνωση λεμφώματος αιλουροειδών
Οποιαδήποτε ασυνήθιστα συμπτώματα ή συνδυασμός συμπτωμάτων θα πρέπει να χρησιμεύουν ως προειδοποιήσεις κόκκινης σημαίας ότι απαιτείται επείγον ραντεβού με κτηνίατρο. Γι' αυτό είναι ζωτικής σημασίας να γνωρίζετε την κανονική φυσική κατάσταση της γάτας σας, ώστε να μπορείτε να εντοπίσετε σημαντικές αποκλίσεις αμέσως και να ξέρετε ότι είναι ώρα να καλέσετε τον κτηνίατρο.
Ο κτηνίατρός σας θα δώσει στη γάτα σας μια ενδελεχή φυσική κατάσταση και με βάση τα ευρήματα, καθώς και την περιγραφή των συμπτωμάτων της γάτας, θα παραγγείλει μία ή περισσότερες από τις ακόλουθες διαγνωστικές εξετάσεις:
- Πλήρης Αιμοληψία (CBC)
- Πάνελ Βιοχημείας ορού
- Ουροανάλυση
- ακτινογραφίες
- Υπέρηχος
- Ενδοσκόπηση Γαστρεντερικού Οδού
Θεραπεία λεμφώματος αιλουροειδών
Οι θεραπείες που δίνονται στους ανθρώπους για τον καρκίνο, όπως η χημειοθεραπεία, δίνονται και σε γάτες με λέμφωμα. Ωστόσο, στην περίπτωση της χημειοθεραπείας, χορηγείται σε γάτες, όχι για να επιτευχθεί θεραπεία, αλλά για να παραταθεί η ζωή της γάτας όσο το δυνατόν περισσότερο, διατηρώντας παράλληλα όσο το δυνατόν υψηλότερη ποιότητα ζωής. Είναι θέμα ισορροπίας και συχνά οι δοσολογίες ή οι συνδυασμοί της χημειοθεραπείας μπορεί να αλλάξουν ανάλογα με τις ανάγκες, για να επιτευχθεί αυτός ο τελικός στόχος ελαχιστοποιώντας παράλληλα τις παρενέργειες. Εναλλακτικές θεραπείες, ανάλογα με τον τύπο και τη θέση των όγκων, είναι η χειρουργική επέμβαση ή η ακτινοβολία.
