Προστασία από τσιμπούρια: σπιτικές θεραπείες ή φαρμακευτικά προϊόντα;
Εκτός από μια μεγάλη ποικιλία φαρμακευτικών σκευασμάτων, συζητούνται ή και προτείνονται διάφορες οικιακές θεραπείες και εναλλακτικές επιλογές στο διαδίκτυο, οι οποίες υποτίθεται ότι κρατούν τους μικρούς αιμοβόρους μακριά από σκύλους και γάτες. Στη συνέχεια θα μάθετε ποιες εναλλακτικές λύσεις για την προστασία από κρότωνες είναι διαθέσιμες και πώς λειτουργούν.
Λάδι καρύδας
Στα τσιμπούρια δεν αρέσει το λαυρικό οξύ που περιέχεται στο λάδι καρύδας. Δοκιμές με λαδωμένο ανθρώπινο δέρμα δείχνουν ότι τα τσιμπούρια αποφεύγουν αυτή την περιοχή. Η διάρκεια της δράσης είναι περίπου. 6 ώρες μετά την εφαρμογή, αλλά λαδώνοντας εντελώς έναν σκύλο πριν από τη βόλτα ή ακόμα και μια γάτα σε εξωτερικό χώρο 2-3 φορές την ημέρα; Χορηγούμενο από το στόμα σε μικρές δόσεις, δεν έχει απωθητική δράση κροτώνων. Σε υψηλές δόσεις, από την άλλη πλευρά, οδηγεί σε επίμονη διάρροια στο έντερο και, σε ακραίες περιπτώσεις, μπορεί να προκαλέσει παγκρεατίτιδα.
Μαύρο σπορέλαιο
Σε ένα πείραμα «Jugend forscht» με μια λαβυρινθώδη δομή από το 2014, αποδείχθηκε ότι η υψηλή συγκέντρωση αιθέριων ελαίων έχει απωθητική επίδραση στα τσιμπούρια. Ωστόσο, ποια ουσία είναι καθοριστική για αυτό το αποτέλεσμα δεν έχει ακόμη διερευνηθεί επαρκώς.
Οι επιπτώσεις που μπορούν να έχουν αυτές οι ουσίες σε σκύλους και γάτες για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα δεν έχουν επίσης ερευνηθεί σχεδόν καθόλου. Τα πειράματα σε ζώα διεξήχθησαν κυρίως σε αρουραίους και ποντίκια.
Το σίγουρο πάντως είναι ότι το έλαιο μαύρου κύμινου συσσωρεύεται στο συκώτι των γατών και μπορεί να οδηγήσει σε ηπατική ανεπάρκεια εάν η συγκέντρωση είναι υψηλή. Για να το πούμε, μια ισχυρή ουσία με σημαντικές παρενέργειες.
Σκόρδο
Θα έχει γίνει γνωστό ότι τα κρεμμύδια και τα άλλα πράσα είναι τοξικά για τους σκύλους σε υψηλές δόσεις, επειδή οι ενώσεις θείου που περιέχουν μπορεί να προκαλέσουν καταστροφή των ερυθρών αιμοσφαιρίων. Ακόμα κι αν τέτοιες υψηλές συγκεντρώσεις δεν επιτυγχάνονται συνήθως σε σφαιρίδια ή σκόνη που μπορούν να πωληθούν, υπάρχει μόνο μία μελέτη που αποδεικνύει μια ορισμένη αντοχή στα τσιμπούρια σε ένα θηλαστικό - συγκεκριμένα στον άνθρωπο. Με 100 στρατιώτες στη Σουηδία, αποδείχθηκε μόνο ότι το «πλήρωμα του σκόρδου» είχε περίπου το ένα τρίτο λιγότερα τσιμπήματα από τσιμπούρια.
Κολιέ κεχριμπαρένιο
Η προστατευτική δράση αυτού του κίτρινου πολύτιμου λίθου λέγεται ότι βασίζεται στην ηλεκτροστατική φόρτιση και σε μια ρητινώδη μυρωδιά - ωστόσο, δεν υπάρχει αξιόπιστη μελέτη για κανέναν από τους δύο μηχανισμούς.
Προσωπικά χρειάστηκε να αφαιρέσω τα τσιμπούρια από κάτω από κεχριμπαρένια κολιέ που θα έπρεπε να είχαν απελευθερωθεί από μηχανική τριβή. Ωστόσο, καθώς τα παράσιτα είναι εξαιρετικά ανθεκτικά, ακόμη και αυτή η επίμονη «διαταραχή» δεν μπορούσε να την κρατήσει από το γεύμα της.
Ομοιοπαθητική προφύλαξη
Συχνά βρίσκει κανείς την αναφορά να δίνει σφαιρίδια Ledum με μια ορισμένη ισχύ σε διαφορετικά χρονικά διαστήματα για προφύλαξη από τα τσιμπούρια - αυτό στερείται οποιασδήποτε βάσης ενός σοβαρά εργαζόμενου ομοιοπαθητικού σύμφωνα με τον Samuel Hahnemann. Ακόμη και το Verband Deutscher Tierheilpraktiker eV αποστασιοποιείται σαφώς από αυτό το λεγόμενο «ψέμα Ledum».
Τα συνταγογραφούμενα προϊόντα στον κτηνίατρο
Όπως ήδη αναφέρθηκε, η φαρμακοβιομηχανία διαθέτει μεγάλο αριθμό παρασκευασμάτων για προστασία από τα τσιμπούρια. Κάποιος αποφασίζει μεταξύ απώθησης (το παράσιτο δεν δαγκώνει καθόλου) και μη απώθησης (το τσιμπούρι δαγκώνει και μετά πεθαίνει γρήγορα μετά από επαφή με το δέρμα).
Τα προϊόντα προσφέρονται σε τρεις δοσολογικές μορφές:
- Οι κηλίδες (σταγόνες στο δέρμα στο πίσω μέρος του λαιμού) κυκλοφορούν στην αγορά εδώ και δεκαετίες, για παράδειγμα το δραστικό συστατικό «Fipronil» από το 1993.
- Με τη μορφή περιλαίμιων, η προφύλαξη από κρότωνες είναι περισσότερο εξειδικευμένο προϊόν και χρησιμοποιείται λιγότερο συχνά, μερικές φορές κρατώντας τα τσιμπούρια ελεύθερα για έως και 6 μήνες.
- Τελευταία γενιά είναι τα στοματικά εκτοπαρασιτικά - δισκία, ας πούμε, τα οποία λαμβάνονται από το στόμα με το κύριο γεύμα και προσφέρουν προστασία για 4 έως 12 εβδομάδες.
Συμπέρασμα
Λόγω της κακής ή εν μέρει στοιχειώδους κατάστασης της μελέτης σχετικά με εναλλακτικές λύσεις για την άμυνα των κροτώνων, προσωπικά συμβουλεύω να μην θεραπεύονται στο σπίτι. Ο στόχος είναι να αποκρούσουμε όσο το δυνατόν περισσότερους αιμοβόρους σε όλα τα μεγέθη και στάδια ανάπτυξης, καθώς κάθε άτομο αντιπροσωπεύει έναν πιθανό φορέα επικίνδυνων παθογόνων. Δεν βοηθάει αν βρείτε μερικά λιγότερο γεμιστά και χορτασμένοι με το αγαπημένο σας κατοικίδιο.
Τι με εκνευρίζει προσωπικά σχετικά με τις συστάσεις για τόσες πολλές θεραπείες στο σπίτι: Έχω τακτικά ασθενείς στις διαβουλεύσεις μου, των οποίων οι ιδιοκτήτες κατοικίδιων αποφάσισαν με τον υποτιθέμενο «ευγενικό τρόπο» λόγω των συνεχιζόμενων φαρμακευτικών σπασμών σε διάφορες κοινωνικές πλατφόρμες. Στην πράξη, όμως, συχνά οφείλονται σε πολλαπλά συμπτώματα, τα οποία δυστυχώς συχνά προκύπτουν από αναπλάσμωση ή ακόμα και μπαμπέζωση - ασθένειες που μεταδίδονται όταν δαγκώνουν μολυσμένα τσιμπούρια.
Σε αυτό το σημείο πρέπει να γίνει σαφές: Ως κτηνίατρος, φυσικά κερδίζω πολύ περισσότερα χρήματα από τη συνταγή για το φαρμακευτικό προϊόν, αλλά από τη θεραπεία ενός άρρωστου ζώου με ασθένειες που μεταδίδονται από κρότωνες πολλαπλάσια.
Τα συνταγογραφούμενα συμπληρώματα δεν είναι Smarties. Λειτουργούν και δεν είναι φάρμακα για τον τρόπο ζωής που πωλούνται σε σχολές σκύλων. Εάν ζείτε με το ζώο σας σε περιοχή κινδύνου από τσιμπούρια, παρακαλούμε προστατέψτε το από κάθε τσίμπημα τσιμπουριού και όχι ίσως από κάθε τρίτο!
Φροντίστε τον εαυτό σας και την αγαπημένη σας!
